Dzisiejsza Ewangelia zawiera solidny fundament zaufania: «Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy (...) będą wierzyć we Mnie» (J 17:20). To Serce Jezusa, w bliskości ze swoimi, otwiera przed nimi niewyczerpane skarby miłości. Chce wzmocnić ich serca zasmucone powiewem pożegnania, którym tchną słowa i gesty Mistrza podczas Ostatniej Wieczerzy. To niezawodna modlitwa Jezusa, która wznosi się za nimi ku Ojcu. Ile pewności i siły znajdą w tej modlitwie później w swej apostolskiej misji! Wśród wszystkich trudności i niebezpieczeństw z jakimi się stykali, ta modlitwa będzie im towarzyszyć i będzie źródłem siły i odwagi, by dawali świadectwo o swej wierze poświęcając swoje życie.

Kontemplacja tej rzeczywistości, tej modlitwy Jezusa za swoich uczniów, musi dotrzeć także do naszego życia. «Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy (...) będą wierzyć we Mnie». Te słowa rozbrzmiewają przez wieki i docierają, z taką samą intensywnością z jaką zostały wypowiedziane do serca wszystkich i każdego z wierzących.

We wspomnieniach ostatniej wizyty Św. Jana Pawła II w Hiszpanii, odnajdziemy w słowach Papieża echo modlitwy Jezusa do swoich uczniów: «Z otwartymi ramionami noszę was wszystkich w sercu — powiedział papież do ponad miliona osób. Wspomnienie tych dni będzie modlitwą z prośbą o pokój w braterskiej koegzystencji, wsparty chrześcijańską nadzieją, która nie zawodzi». I dużo wcześniej, inny papież wystosował apel, który pomimo wieków dociera i do naszych serc: «Nie ma chorego, który zostałby pozbawiony zwycięstwa krzyża, ani nikogo, komu nie pomogłaby modlitwa Chrystusa. Bo jeśli pomogła tym, którzy uczyli się z Nim, o ile więcej korzystna będzie dla tych, którzy stają się Nim?» (Św. Leon Wielki).